Daniel Versteeg – Werken in millimeters
Het bewegende stipje is te klein om met het blote oog te herkennen. Dus maakt hij een foto met de macro-lens om te kunnen zien wat het is. Duikreporter Daniel Versteeg zoekt het kleine spul op in Zeeland.
Datum: 24 mei 2016
Duiklocatie: Zoetersbout en Zeelandbrug
7:00 in de ochtend. De wekker gaat…….. here we go again. Even lekker met de camera aan de slag.
Snel mijn bed uit. Ik wilde namelijk al om 7:15 uur in de auto zitten. Mijn duikspullen lagen er gelukkig al in. Gisterenavond hadden wij namelijk nog een nachtduik gemaakt met mijn laatste Advanced Open Water opleidingsgroep. Dat scheelt dus weer inpakken.
De weg naar Zeeland was goed te doen. Gelukkig was het niet zulk weer zoals gisteren met al die regen. Dan zou de rit met al die files een stuk lastiger worden.
Het plan was om duik 1 op Zoetersbout te maken daar de kentering op de zeelandbrug gunstig aan het einde van de ochtend zou vallen.
Aangekomen op de duikstek zie ik een bekende bus staan. Het is de bus van Gino Symus. Ik kom hem de laatste tijd meer tegen in Zeeland. Achteraf blijkt dat wij beide op de dinsdag vrij zijn en dat ook hij deze dag gebruikt om foto’s te maken.
Eerst de camera prepareren en de lekmelder activeren en in onderdruk zetten. Daarna mijn spullen opgebouwd en opgetuigd.
De dijk over en hup het water in. Het zicht was niet om naar huis te schrijven. Een kleine meter tot anderhalve meter was daarentegen genoeg. Ik wilde eigenlijk eerste een keer naar rechts gaan langs te dijk. Op een of andere manier duik ik namelijk altijd rondom de punt van Zoetersbout.
Rustig aan zwem ik op een meter of 6 en zie ik diverse objecten welke er leuk bij zitten. Het was wel heel raar daar er regelmatig grote stofwolken tegemoet kwamen terwijl er geen duikers in de buurt zitten. Ik ben dus maar de andere kant opgegaan en na het passeren van de trap zie ik een grondel in zijn schelp liggen met kleine eitjes.
Ik positioneer mijzelf en zet de flipsnoot voor de flitser. De focuslamp aan en kom tot de conclusie dat deze overleden is. Ik had in de vorige duik al last van een knipperende lamp en zag dat er wat water in zat. Helaas dan maar met de focuslamp van de flitser.
Na enkele foto’s gemaakt te hebben en mijn instellingen aangepast te hebben heb ik eindelijk de hoek goed te pakken, maar merk ik dat ik niet genoeg licht aan de rechterzijde voor elkaar krijgt. Toch maar mijn andere flitser aan. Dit effect was daarentegen niet de gewenste te veel storende lichtvlekken waardoor ik maar weer met 1 flitser aan de slag ging. Uiteindelijk ben ik toch wel blij met de foto., Na 62 minuten houdt ik het voor gezien en kom ik boven bij de trap. Toevallig komt Gino ook net het water uit. Ook hij was van plan eerst een duik in de buurt van de zeelandbrug te maken om vervolgens de LW kentering te pakken.
Mijn duikset heb ik in elkaar gelaten en in de kofferbak gegooid. Op richting de zeelandbrug.
Aangekomen op de parkeerplaats vind ik het uitzonderlijk druk voor een doordeweekse dag. Er stonden toch zeker 12 auto’s. Dus na aankomst direct maar mijn pak aangetrokken zodat ik voordat iedereen het water inging er al lekker inlog.
Het plan op de zeelandbrug was om mij bezig te houden met de Nauticam CMC icm de 60mm macrolens. De afgelopen weken krioelt het van de slakjes en eigenlijk was dit mijn doel van de duik.
Vlak nadat ik onder ging ben ik richting de pijlers vertrokken om eerst te zien wat zich daar rond bewoog. Langzaam beweeg ik mijzelf boven de bodem tot mijn oog valt op een heel klein bewegend stipje. Ik kan het met het blote oog niet onderscheiden dus maak er maar een foto van. Op mijn scherm kan ik inzoomen en zie dat het een soort van klein vlokreeftje is. Ik schat dat deze 3 to 4 mm groot is.
Eerst de lens op een focus afstand gezet dat deze het meest ingezoomd staat en de manuele focus stand geactiveerd. Ik moet dus door mijn camera naar voren en achteren te bewegen scherpstellen. De diafragma op F16 zetten en de ISO iets verhogen. Uiteindelijk heb ik een aantal foto’s te pakken waar ik erg tevreden mee ben. Ik kijk uiteindelijk op mijn computer en zie dat ik alweer bijna 45 minuten bezig was met het vlokreeftje ( achteraf blijkt het volgens mij een marmeren vlokreeft te zijn )
Onderweg terug naar de trap ga ik toch nog even kijken of ik een aantal slakken vind. Verschillende passeren de revue maar voldoen niet aan mijn foto eisen. Als verrassing kom ik aan het einde nog een paartje sepia’s tegen die met het verzorgen van de eieren bezig zijn. De sepia’s hier zijn geheel niet bang en ik blijf nog even 5 minuten hangen. Net nadat ik weg ga kom ik een duiker tegen met een Gates videobehuizing. Ik zie hem zoeken bij een paar lege stokken en neem hem mee naar het paartje welke ik toevallig net zag. Na een onderwater dankbetuiging ging ik het water uit.
Tevreden over vandaag heb ik alweer mijn ideeën voor de volgende duiken. De grondels met de eitjes wil ik beter op de foto hebben. Hier zal ik dus met een 2e snoot moeten werken om het gewenste resultaat te bereiken.
Fotografie in Nederland. Heel gaaf en uitdagend……. I love it.
