Carla van Westing – Soms zit het tegen en vergeet je iets

De volgende dag zijn we met minder duikers, het duitse echtpaar, 2 OW-duikers die hun eerste duik na het brevet gaan maken en ik. En de gids natuurlijk. Pedro neemt de 2 nieuwelingen mee en hij vertrouwt ons drietjes toe alleen naar beneden te gaan. We duiken op een leuk wrak, de Santa Antão, dat slechts op 11 meter diepte ligt. We dabberen heerlijk rond. Superrelaxed en weer enorm veel vis. Er huizen 2 enorme egelvissen in het wrak, wel een meter zijn ze. En om het wrak zitten in het groen op de bodem een heel stel jonkies. Ik vind 2 slakken, een kleintje en een behoorlijk grote. Maar wel 2 verschillende. We genieten van de heerlijke rustige duik, op de wel aanwezige deining en stroming. Ik denk niet dat ik hier stromingsloze duiken zal gaan maken. Niet zo gek natuurlijk, het is toch de Atlantisch oceaan.
De tweede duik gaat naar een ondiep rif, Ponta Preita. Er staat een pittige stroming en na het afdalen langs de boeilijn blijf ik op de rest wachten. Op de één of andere manier ben ik meestal wat sneller dan de anderen. Deze duik komt ook een gids in opleiding mee. Pedro voert de groep aan en Antonio zwemt achterop. Ik zie wel wat vis, maar ergens zit er iets niet lekker. Ik vecht tegen de stroming……anders heb ik daar niet zo’n moeite mee. Ineens krijg ik een ingeving en voel naar mijn loodpockets. Ja hoor, die liggen nog op de boot. Vandaar dat ik me moest vasthouden om niet omhoog te schieten en als een vaandel in de wind de stroming niet zo goed kan handelen. Ik heb een korte handsignaal-wisseling met Antonio en we delen zijn lood. Dat scheelt een stuk. Als we terug zijn bij de lijn geeft hij mij de rest van zijn lood en hij gaat naar boven, terwijl hij mij nog even lekker van de duik laat genieten. We zien weer erg veel vis en murenes. Maar ook wat slakken, die zitten hier toch ook best veel. Achteraf toch nog een leuke duik, ennuh, die pockets vergeet ik voorlopig niet meer!

Duikdag 3 voert ons eerst naar Kwacitt, een wrak op 28 meter diepte. Een mooi wrak met wederom erg veel vis. Dat valt hier toch wel op, de enorme hoeveelheden vis. Verder vind ik op het wrak veel slakjes en zeer veel wormen. De boeg van het wrak is vol begroeid met prachtige fel gele koralen. Echt een plaatje om te zien. Ook hebben zich erg mooie schelpen op het wrak gevestigd. Het is echt prachtig. Het zicht is hier overigens niet denderend goed. Er zit erg veel plankton in het water, wat het zicht tot een meter of 10 beperkt. Maar ja, met een temperatuur van 23 graden is het toch wel erg aangenaam.
De tweede duik gaat naar een ander gedeelte van de stek die 3 Grutas heet, waar we de eerste dag ook geweest zijn. Ik kijk mijn ogen uit naar de slakken en de hoeveelheid egenvissen. Een lekker lange ondiepe duik, metertje of 12, dus lekker door dobberen. Gelukkig heeft Pedro ook nooit haast om naar boven te gaan, dus wij bepalen de lengte van de duik. Tja, dat wil dan nog wel eens wat langer zijn dan de maximale duikduur van 45 minuten die in het duikcentrum aangegeven staat.
’s Avonds gaan we met een groepje eten in Santa Maria. Toch wel een voordeel van geen all inclusive vind ik. De vrijheid om leuke restaurantjes te bezoeken en het stadje in te gaan om wat te drinken. We hebben het geluk dat de 2 gidsen in opleiding, Portugezen, hier de weg goed kennen en ons meenemen naar de authentieke restaurantjes, die door de reisorganisatie worden afgeraden, omdat ze niet in de hoofdstraten zitten. Volop genieten dus van de gezelligheid en gastvrijheid van de bevolking. En van het echt Kaapverdische eten!