Carla van Westing – Die Hard weekend 2015

Duiken is door allerlei omstandigheden alweer weken geleden. En het water wordt alleen maar kouder. Maar ik heb me opgegeven voor het Die Hard weekend, dus ga ik daar naar toe. Ik vertrek vrijdagmiddag om een uur of half 5 richting Renesse. Het lijkt wel weer een volksverhuizing, zo voor 2 nachten Zeeland, een hele auto vol. Ik ben trouwens wel heel benieuwd, ik heb op de beurs in Düsseldorf drooghandschoenen gekocht. Dit in voorbereiding op een weekend Noorwegen dat ik heb geboekt in maart. Watertemperatuur is daar dan vergelijkbaar met Nederland nu. Dus een mooie test.
Helaas wordt het weer alsmaar slechter hoe dichter ik bij Renesse kom. Maar dat mag de pret voorlopig nog niet drukken. In Renesse aangekomen zijn er gezellig al wat bekenden. Ik zoek een slaapplekje en leg mijn spullen daar neer. Dan hup aan de klets met iedereen. Er zijn al deelnemers die gedoken hebben, maar de meesten komen uit het werk en zijn toe aan een avondje rust en gezelligheid. Na een heerlijke maaltijd besluiten een paar mannen toch om nog een duik te gaan maken, en we wensen ze veel plezier.
Ik ga niet al te vroeg slapen en sta weer mooi op tijd op. De kentering valt rond het middaguur, dus geen reden om extra vroeg op te staan. De avond tevoren heb ik al afgesproken om met JackieO te duiken, die voor het eerst deelneemt aan een Die Hard weekend.
Na het ontbijt overleggen we en besluiten naar de Grevelingen te gaan, omdat alle ervaringen in de Oosterschelde alleen maar superslecht zicht opleveren. We begeven ons naar de Kerkweg. Daar begint Jackie met zijn wel bekende filmopnames.
We kleden ons om en ik kan zomaar mijn nieuwe drooghandschoenen zelf aan krijgen. Na de trappen bestegen te hebben gaan we op ons gemak langs de steiger te water. Het ziet er veelbelovend uit. En dat is het ook. We genieten van een geweldig zicht van misschien wel 15 meter! Heerlijk relaxed zo zwemmen, als je elkaar van een afstand in de gaten kunt houden. Ondanks het nog nooit met elkaar gedoken te hebben, voel ik me in ieder geval prima op mijn gemak met Jackie en loopt alles als vanzelf. We zoeken naar donderpadden en/of nestjes, maar vinden niets. Wel zien we 3 verschillende dahlia’s. Erg mooi altijd vind ik. Verder is het leven niet echt uitbundig. Maar het ging óók om de test van mijn handschoenen. En die lukt aardig. Ik vind het gevoel erg prettig dat mijn handen niet nat worden. Ik begin absoluut minder koud aan de duik qua handen. Uiteindelijk worden ze toch wel koud, alleen duurt het langer, en minder diep koud, lijkt wel. Na de duik blijken mijn vingers ook sneller warm. Geen miskoop dus! Ik kan mijn camera er ook goed mee bedienen. Helaas werkt mijn nogmaals gerepareerde flitser nog steeds niet bij iedere foto. Nog maar eens een andere instelling proberen dus.
Na de duik schijnt het zonnetje heerlijk en we gaan dan ook lekker opgewarmd al terug naar Renesse voor de lunch. In de middag besluiten we nogmaals de Grevelingen aan te doen, dezelfde stek. Daar hadden vanmorgen tenslotte een paar andere duikers een zeehondje! Vol goede moed gaan we weer te water. Ik wil nu eerst even de knuppelslakken op de palen van de steiger fotograferen. Lukt een beetje, want door de golfslag beweegt alles. En die beestjes zijn zo ieniemini dat je ze bijna niet op de foto krijgt. Maar we zijn even lekker bezig. We maken een ander rondje dan de eerste duik en vinden weer geen donderpadden. Mag de pret niet drukken. Het zicht is weer fantastisch, ik vind nog een nieuwe dahlia en mijn handen vinden die handschoenen toch wel fijn. Nog niet optimaal, maar al veel beter dan ik gewend ben. Na weer een leuke duik, en genoeg geklets, en geen zeehondje gevonden, gaan we terug naar Renesse. Daar wordt al druk gekookt door Anne en kunnen we op tijd met z’n allen aanvallen. Heerlijk!
De avond is weer erg gezellig, met presentaties en veel kletsen. Na het ontbijt pakken we onze spullen in de auto en besluiten, tegen beter weten in, om toch naar de brug te gaan. Het is daar wel erg gezellig, genoeg bekenden, maar waar we voor vrezen wordt bewaarheid, zeer slecht zicht. We vermaken ons wel onder water, maar de kou slaat bij mij nu sneller toe dan gisteren. Misschien toch iets te kort geslapen vannacht. Ik geef aan dat ik het koud heb en Jackie gebaart meteen dat we lekker terug gaan. We hebben prachtige grote dodemansduimen gezien en zat fluwelen zwemkrabben. Galatheaatjes en andere krabbetjes. Maar niets spectaculairs als een slakdolfje of een snotolf. Daar is het toch zo onderhand wel tijd voor. Volgende keer dan maar weer.
Ik blijf nu wel zeker om de week duiken totdat ik naar Dalsoyra ga. En ik ga nog een ander paar binnenhandschoentjes aanschaffen. Volgende week op de beurs in Houten maar eens goed kijken. Wordt ook vast weer gezellig.