Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Reizen

Boven de duizelingwekkende drop-offs van Belize

Belize is een land vol bodemloze belevenissen. Het staat bekend om de ‘Blue Hole’ en het barrièrerif: het op één na grootste van de wereld. In het laatste deel van deze tweeluik duiken wij dieper in deze bijzondere locatie.


Het is half zeven in de ochtend als de boot snelheid mindert en door een opening vaart in het ringvormige koraalrif. Het rif ligt vlak onder de oppervlakte. De doorgang is er in 1971 met dynamiet ingeblazen door Jacques Cousteau zodat hij zijn Calypso naar het midden van de lagune kon varen. Binnen in de koraalring verschiet het water van kleur. Een abrupte overgang van helder lichtblauw naar diep donkerblauw. We zijn met een klein groepje helemaal alleen, aan de rand van de wereld bijna, boven een put van 124 meter diep. De gezichten staan strak.

Boomdikke stalagmieten
Een duik in de Blue Hole van Belize is misschien niet de mooiste die je kunt maken maar wel de meest bijzondere. De zandbodem op zes meter diepte loopt in een flauwe helling af naar acht meter. Ineens kijk je in een peilloos diep zwart gat. Ver onder ons in het schemerdonker patrouilleren grijze rifhaaien. Zand van de helling dwarrelt als een eeuwige sneeuwbui over de rand naar beneden – het zicht de eerste meters in de Blue Hole is niet denderend. De rotswand is kaal. Hooguit wat algen op de kalksteen maar dieper groeit niks, niet het kleinste sponsje. We zwemmen in een rap tempo schuin omlaag en passeren de 35 meter als we de eerste glimp opvangen van ons doel: de galerij met stalagmieten en stalactieten die in de laatste ijstijd ontstond, toen de zeespiegel lager stond en hier grotten werden gevormd. Van deze grot is het dak ingestort toen de zeespiegel steeg. Op 45 meter diepte bereiken we de galerij. Ooit een ondergrondse gang maar nu lijkt het een buitenaardse kloosteromloop waar het witte zand op de richel het schaarse licht reflecteert. Een haai maakt zich verderop tussen de rotspegels uit de voeten. Rustig zweven we tussen de boomdikke stalagmieten die ook onbegroeid zijn. Het is een gekke, serene plek. Na een klein kwartier beginnen we alweer aan de opstijging en maken de duik af op de zandbodem, waar we onze decostop doen in het gezelschap van keizersvissen en papegaaivissen. Als we bovenkomen, liggen er twee boten naast de onze en zien we in de verte nog drie schepen vol gas aankomen.

2014belized600-272

Paringsdans
We duiken drie keer per dag bij Lighthouse Reef, meestal op de steile wand van ons ‘thuiseilandje’ Long Caye op nog geen vijf minuten varen van het strand. We steken de lagune over en laten ons op het zand afzetten. Met een paar vinslagen zijn we bij de koraalwand, die aan de bovenkant is doorsneden met fotogenieke tunnels en doorgangen waarin waaierkoraal, gorgonen en zachte koralen groeien. Daarna: de afgrond. We hangen er oog in oog met rifbaarzen, schildpadden, snappers, tarpons en adelaarsroggen tegen een achtergrond waarin oranje, rood, roze, geel, groen en paars de overheersende kleuren zijn. Het water is helder en er staat weinig stroming. Alleen de eerste dag hadden we minder zicht, alsof er grote wolken zand in het water zweefden. Bleek achteraf dat we door de grootste paringsdans van het jaar waren gezwommen. Op verzoek wordt er ook ’s avonds gedoken. Het daglicht verdwijnt snel en het licht van de duiklampen trekt groepjes tarpons aan die regelmatig een uitval doen naar visjes die in de lichtbundel worden gevangen. We zien een langoest van wel twee meter lang. Van fotograferen komt weinig terecht omdat zich zo’n grote wolk plankton om de instellamp verzamelt dat het onderwerp niet meer is te zien. Hetzelfde plankton dat in het voorjaar de walvishaaien naar deze kusten lokt.

2014belized600-574

Lighthouse Reef
De Blue Hole ligt in Lighthouse Reef, de buitenste eilandengroep van het barrièrerif van Belize. Het vasteland is vijftig mijl naar het westen, met een snelle boot twee uur varen door de open zee die is doorspikkeld met kleine eilandjes en mangrovebossen. Wij waren er zo vroeg bij omdat we logeren bij Huracan Diving op Long Caye, het zuidelijkste eiland van Lighthouse Reef op nog geen kwartier varen van de Blue Hole. Deze duik wordt altijd vroeg gepland om de drukte voor te zijn. Tegen de tijd dat de net gearriveerde duikers in het water liggen, zitten wij alweer aan een uitgebreid ontbijt dat ons wordt voorgezet door de Zwitserse ex-topkok Günther, die de vraag wat hij in Belize doet, steeds beantwoordt met: ‘Ik miste mijn vlucht!’

2014belized600-722

Huracan Diving zit in een gebouw dat vroeger diende als schuilplaats tegen tropische stormen en noodhospitaal voor vissers en eilandbewoners uit de buurt. Het is een knusse, solide loods die is verbouwd tot ecolodge met maar vier kamers, een veranda die als eet- en huiskamer dient en een keuken. Het gebouw voorziet zichzelf van energie door middel van zonnepanelen en wind. Er is geen airco maar de zeebries waait vrijelijk door de ramen waar alleen muskietengaas en houten lamellen voor zitten. Het water is regenwater dat in grote tonnen wordt opgevangen. Er is nog een resort en verder niks behalve de zee, het strand en ruisende palmen. En muggen. Wij zijn er in september aan het begin van het regenseizoen en de DEET vloeit rijkelijk. Op de eerste avond gaan we de zonsondergang fotograferen op een steigertje aan de andere kant van het eiland en worden we door zwermen muggen te grazen genomen. Ze steken dwars door de kleding heen. Sommige mededuikers gaan daarna alleen van top tot teen ingepakt in regenkleding nog de deur uit.

2014belized600-209

Moerassen
Het zijn kleine ongemakken die erbij horen als je een tropische bestemming bezoekt. Belize is een klein, prachtig groen land aan de Caraïbische Zee, ingeklemd tussen Mexico en Guatemala (Midden-Amerika). De grootste stad Belize City ligt onder zeeniveau, net als de kuststrook die bestaat uit moerassen en mangroves. De meeste huizen staan op palen. Bij overstromingen als gevolg van tropische stormen stroomt het water er onderdoor. Dieper landinwaarts beginnen het Maya gebergte en het tropisch regenwoud. Behalve een verbleekte Harrier straaljager bij het vliegveld herinnert weinig aan de tijd dat Belize nog Brits Honduras was, een Britse kolonie. De bevolking stamt af van de Maya’s, Spanjaarden en van slaven die in de zeventiende eeuw uit Afrika naar Belize werden gebracht om mahonie te kappen. Een culturele mix die ze zelf samenvatten met: ‘We speak Spanglish’. Het land leeft vooral van de landbouw – export van suikerriet, bananen en citrusvruchten – maar toerisme neemt snel in belang toe. Belize is een relaxt land. Als je die kant op gaat, neem dan voldoende tijd om boven water rond te kijken. Op onze reis ontmoeten we mensen die zichtbaar trots laten zien wat een natuurlijke rijkdom er is. En gelijk hebben ze.

2014belized600-593

Tekst en foto’s: Rob Aarsen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief