Jenny Smit – Amed dag 4

Wanneer Didi van Bali Diversity voorstelt om te duiken bij de jetty van Padangbai, hoeft ze niet lang na te denken. Op deze duikstek zag ze vorige keer een aantal rhinopias! Jenny Smit duikt op Bali.

Datum:  7 augustus 2016
Duiklocatie: Padangbai, Bali

Duik 657 – Padangbai jetty
In Amed is de wind na een paar dagen feesten eindelijk gaan liggen. Padangbai ligt niet veel zuidelijker, maar wat zijn de golven hoog hier! We gaan met zijn drieën het water in en dalen snel af naar de bodem. Ik zet gelijk mijn lamp aan, het zicht is maar een meter. En dat in de tropen. Het zand slaat om mijn oren en ik word op en neer geslingerd tussen de pijlers van de jetty. Soms knal ik tegen een pijler aan. Ik ben blij dat ik niet in een shorty duik!

Onder de jetty zitten grote scholen vis. Helaas is het zicht te slecht om ze goed te bekijken, laat staan te fotograferen. Er zitten lipvissen, gobi’s, pufferfish en vele trompetvissen onder de jetty.
Wanneer ik mijn eerste foto wil maken, weigert de camera. Help. Er zit zand tussen de knoppen en het onderwaterhuis, waardoor ik de knoppen niet in kan drukken. Wonder boven wonder lukt het me om de camera tijdens de duik schoon te spoelen.
Veel foto’s maak ik niet. Het lukt me niet om stil te liggen in het water in de harde golfslag.
En dan zie ik een anemoon, met daarin een familie anemoonvissen, twee soorten garnalen én een porseleinkrab. Ik plant een vinger in het zand en later ook een vin. De porseleinkrab is druk met het verzamelen van zijn maaltje, er komt genoeg voorbij drijven in de golven. Af en toe klapt de anemoon even dicht en moet ik wachten met fotograferen.

Didi heeft buddy al richting kant gestuurd en komt mij nu halen. Prima, zo geweldig is deze duik niet. De veiligheidsstop is vreselijk. Er rolt zand over de bodem, er drijft zand in het water en ikzelf ga door de golven alle kanten op. Met dank aan de bellen die ik uit adem weet ik wat boven is. Ik ben mijn oriëntatie kwijt.
Wanneer ik even later mijn hoofd boven water steek, schrik ik van de hoogte van de golven. Ik heb het idee dat ik een aardig stukje moet zwemmen door de golven om bij het strand te komen. Niets is minder waar: met die grote golven word ik naar het strand geslingerd. De golven bouwen op en weer af. Op het hoogtepunt zijn de golven zo’n twee meter. Bukken dus om te blijven staan!
Wanneer ik me om wil kleden op de parkeerplaats staat er ineens politie. Een van de agenten maakt foto’s van me. Ik besluit mijn pak nog maar even aan te houden, ik heb geen behoefte om in bikini te poseren…
Er volgt geen tweede duik bij Padangbai. Ten eerste omdat een golf buddy’s masker heeft meegenomen, maar ook vanwege de belabberde omstandigheden. In plaats daarvan bezoeken we Titra Gangga, het waterpaleis tussen Padangbai en Amed.

Duik 658 – nachtduik bij Batu Belah
De derde duik in vier dagen bij Batu Belah. Graag, het is zo’n leuke stek!

We zijn nog niet goed en wel in het water of een snake eel steekt zijn kopje uit het zand. Een klein krabbetje heeft zich ‘vermomd’ met een stukje rode spons en valt daardoor enorm op. De frog fish doen het beter, uiteindelijk vinden we er drie. Een slechte score, volgens Marion. Ik ben er blij mee. Verder zijn er nog felgekleurde slakken en platwormen.
En dan is het echt voorbij. We hebben dertien prachtige duiken in Komodo gemaakt en tien duiken in Amed. De laatste dagen in Indonesië brengen we boven water door. Ik sta te popelen om terug te keren naar het dorp waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan. Maar dat is een ander verhaal.