René Weterings – Waar blijft die lente?

Duik 419

Toch heb ik weer zin in een duik, want het is weer precies 2 weken geleden en dat is veel te lang voor mij! Frank is ook weer van de partij en we plannen een duikje bij Zoetersbout. Het Grevelingenmeer hebben we nu wel weer gezien en het wordt weer tijd voor de mooie Oosterschelde duiken! Er zijn al wat snotolven gespot en dus is er dan ook bij Zoetersbout kans op een ontmoeting.

Op Facebook had ik al aangekondigd dat wij daar zouden gaan duiken en Merel reageerde dat ook zij hetzelfde idee hadden en ook bij Zoetersbout gingen duiken. Wederom zouden we elkaar daar gaan treffen. Onderweg waren Frank en ik lekker aan het ouwehoeren en bij de rotonde na Bruinisse reed ik vrolijk zonder na te denken door en vergat dus de afslag!! Ik ben blijkbaar zo gewend geraakt aan de eindbestemming Dreischor dat ik op de automatische piloot aan het rijden ben. Erg slecht zeg, als je op de automatische piloot richting de Grevelingen gaat rijden. Het wordt dus ECHT tijd om de Oosterschelde weer de aandacht te gaan geven die het verdient.

Zoals gebruikelijk stonden Merel en Peter al bij de duikstek en parkeerde ik de auto naast Peter zijn auto. Na een vrolijke begroeting kreeg ik meteen te horen dat ze nieuwsgierig waren naar mijn nieuw ingebouwde LED-verlichting in de achterklep van de auto. Dit had ik via een foto op Facebook al laten zien en nu kon de LED-verlichting dan ook echt zijn werk doen. Het is natuurlijk altijd pikkedonker bij Zoetersbout, ondanks dat vandaag de maan scheen. Ik zag aan Peter zijn gezicht dat hij in zijn hoofd al plannen aan het smeden was om ook zo’n LED-verlichting in te gaan bouwen. Daarom verwacht ik de volgende keer dat we elkaar zien, hetzelfde bij Peter aan te treffen.

Voor deze duik hadden we niet echt een doel, buiten de stille hoop een snotolf aan te gaan treffen. Aangezien het heel dicht bij doodtij was, verwachtten we weinig stroming, zodat we relaxt wat konden gaan rondkijken. Toen we eenmaal in het water stonden, besloten we “gewoon” linksom te gaan, Peter en Merel waren ook die kant op. We zagen hun lamplicht nog heel goed. Bij het aantrekken van de vinnen en masker leek het zicht ook goed te zijn, dus vol goede moed ontluchtten we onze droogpakken en vesten en begonnen we de duik.

Het water is maar 3 graden en dat merk ik meteen aan mijn hoofd, die voelt meteen koud aan. Frank is blijkbaar ook aan het prullen want hij blijft achter en ik draai dus om, om te gaan kijken wat er loos is. Op dat moment zie ik dat hij weer naar het oppervlak gaat. Eenmaal boven meldt hij dat zijn masker niet goed zat en steeds lekte. We dalen hierna weer af en vervolgen onze tocht richting het oosten.

Stroming staat er nauwelijks en het zicht is best aardig en wordt steeds beter naarmate we voorbij de kop van de dijk komen. Onderweg valt mijn oog op diverse krabben, een kreeft en wat galatheakreeftjes. Ik heb deze duik geen macrolens bij me en ook geen goede diopter, dus vandaag kan ik eigenlijk alleen wat groothoekfoto’s proberen te maken.

Op het zand vind ik een mooie grote platvis, een schol of iets anders, ik ben slecht in het determineren van deze vissen. Ik maak 2 foto’s van het dier en sein Frank om ook even te komen kijken. Hij bekijkt het dier ook even aandachtig en ik ga alvast weer verder op zoek naar wat leuks. Ik vind nog een verdwaalde millennium wratslak en zie een aantal zeedonderpadden. Die schenk ik nu niet veel aandacht meer, want die heb ik de afgelopen weken weer genoeg gezien!

Een ketting van een boei is eigenlijk nog het enige “fotogenieke” onderwerp en dus probeer ik even wat dingen uit. Maar met de dikke droge handschoenen is het eigenlijk niet echt ideaal om wat dingen uit te proberen, daarvoor moet het maar snel wat warmer gaan worden.

Het is nog duidelijk winter onder water en het leven is er nog erg saai. Ook wordt de hoop op een snotolf steeds kleiner naarmate we de instap weer naderen. Ik maak nog wat foto’s, maar eigenlijk zijn ze gewoon niet interessant, er ontbreekt kleur momenteel. Frank seint dat hij het koud krijgt en ik vind het ook wel weer best geweest. We staan dan ook na 50min weer aan de kant.

Na de duik praten we nog even na met Merel en Peter, maar de snijdende wind maakt het alles behalve aantrekkelijk om op je gemak buiten te staan. We besluiten dus maar snel weer in de auto te gaan zitten en daar even ons vaste bakkie koffie te nuttigen met bijbehorende stroopwafel.

Allebei gaan we heel hard duimen voor beter weer en warmer water! Laat die lente maar komen!

Maximale diepte 9m, temp. 3gr.C., zicht 2-3m, duikduur 50min.