Carla van Westing – 1200x

Ze duiken hun plan en zoeken zich te pletter, maar de slakdolfjes laten zich nog niet vinden. Carla van Westing vindt echter, zoals altijd, wel andere bijzondere dingen onder water.

Datum:  10 december 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug

Ik hik al een paar weken tegen een jublieumduik aan. Maar verschillende oorzaken hebben ervoor gezorgd dat het vandaag pas gaat gebeuren. Mijn 1200ste duik.
Ik heb er zin in, ondanks het feit dat ik een maand niet heb gedoken en dus de laatste kou nog niet heb geproefd. Ik heb met Lilian en Mattie afgesproken, want Harry heeft het nu wel gezien met de huidige watertemperatuur. Snap ik in zijn natpak.

Wij hebben om half 10 afgesproken bij de brug om met z’n drietjes te gaan duiken. Daar blijken nog 3 oude maten te zijn ook. Gezellig!!
We hebben de tijd dus doen rustig aan en er wordt al genoeg gebept.
Maar uiteindelijk zijn we klaar en gaan gedrieën te water.

Ik heb me laten haasten doordat de anderen al klaar waren en neem niet de tijd om mijn drooghandschoenen aan te doen en glip in mijn nathandschoenen…..even afwachten maar.
Als we onder gaan valt het zicht alweer niet tegen. Het plan is om achter de pijler te gaan snuffelen en kijken of we slakdolfjes kunnen vinden.
We duiken lekker op de kentering, dus weinig stroming en best goed zicht. We duiken ons plan en zoeken ons te pletter. We vinden 1 zeedonderpadnestje, maar alleen de eitjes, niet het beest. Wel zien we er een paar tijdens ons toertje.

Ook voldoende galatheaatjes, ieniemini Polyceraatjes, en mooie grote heremietkreeften. Bij 1 paartje (?) zie ik één van de 2 zelfs bijna helemaal uit zijn schelp terwijl de andere er omheen kruipt. Bijzonder gezicht en jammer dat mijn foto van dit tafereel gewoon te slecht is om hier bij te plaatsen. Maar de tweede foto, als helaas de voorste alweer in zijn huisje zit, is wel net goed genoeg om te laten zien. Ik zie een aantal prachtige dodemansduimen. Lijkt wel of ze steeds groter worden. En mooie waaierkokerwormen natuurlijk.
Verder is het geen topduik, het leven valt wel wat tegen en de kou op mijn handen ook hoor. Volgende duik laat ik me gewoon niet haasten en gaan de drooghandschoenen aan.
Na de duik vieren we met z’n zessen nog even mijn jubileumduik, lekker in het omkleedhok, behaaglijk, windstil en lekker op de bank zitten.
Het was leuk en ook fijn weer even onder te gaan. Volgende duik zien we vast weer wat meer.