Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Duiken

1100 duikminuten in Schotland en een rode trui

Achttien dagen en 1100 minuten in water van 4 graden, dat staat Klaudie en Floor in Schotland te wachten. En natuurlijk een rode trui. Klaudie Bartelink kijkt vooruit.

Klaudie en Floor in dé rode trui

‘Zullen we dan bij aanvang alle twee met vlechtjes in het cursuslokaal verschijnen?’ Volgende week is het eindelijk zover. Floor (Driessen) en ik reizen naar Oban, Schotland, om in een recordtempo de opleiding HSE Scuba Dive A1, A2 en A3 te voltooien, de eerste drie kwalificatieniveaus om als beroepsduiker door het leven te gaan. Deze zware opleiding wordt nagenoeg altijd door jonge, sterke, stoere mannen gedaan en juist daarom is dit soort feminiene voorpret al maanden bezig. Regelmatig ontvang ik van Floor een onophoudelijke stroom aan app’s met grapjes, hartjes, kusjes, smiley’s en andere motivatoren wat me een warm en motiverend (team)gevoel geeft. Het komt er op neer dat we het varkentje wel even samen gaan wassen. Om dat gevoel te bekrachtigen verraste zij mij vorige week met een stoere, vrolijke rode trui met in vette witte letters onze namen en Schotland Oban 2017. Rood, de kleur van gevaar en risico, maar ook van passie en avontuur. Precies de focus die we nodig hebben!

2000 duiken in the pocket
Opgeteld hebben wij al een kleine tweeduizend duiken gemaakt in alle mogelijke idiote omstandigheden, veel sportduikopleidingen en andere maritieme trainingen gevolgd en zelf gegeven. Waarom maken wij het onszelf dan zo moeilijk? De reden is simpel. Omdat Floor als marien bioloog en ik als onderwaterfilmer van duiken ons beroep hebben gemaakt. Daar zijn in Nederland binnen de Arbowetgeving officiële papieren voor nodig. Met het HSE Scuba Dive certificaat (A1, 2 en 3) mogen wij beroepsmatig worden ingehuurd om lichte werkzaamheden uit te voeren tot 30 meter in het binnenwater, mits wij daarbij ook in Nederland slagen voor een extra theorie- en praktijkexamen.

Wat staat ons in Schotland te wachten? Als we de verhalen mogen geloven van mijn collega Peter van Rodijnen (bij filmproductiebedrijf Onderwaterbeelden.nl) en Martijn Dorenbosch en Joost Bergsma (collega’s van Floor bij Bureau Waardenburg), die de opleiding in 2014 volgden, hebben we een 7/7/7 tijdsschema, oftewel 7 dagen in de week van 7 tot 19 uur en worden we gedrild op militaire wijze door autoritaire instructeurs die onze competenties en zelfvertrouwen afbreken en weer opbouwen. 18 dagen moeten wij ons uit de naad werken om opgeteld minimaal 1100 duikminuten maken in een watertemperatuur van 4 graden Celsius verdeeld over tientallen korte en lange duiken precies binnen de limieten die worden voorgeschreven. Tussendoor hebben we (veel) theorieblokken, training in hulpverlening, huiswerk en examens. En we moeten zorgen voor onze eigen hapjes en drankjes. Het wordt dus een zware beproeving met de bijbehorende onzekerheden. Komen we door de zware medische keuring heen die we onderweg in Glasgow doen? Kunnen we het tempo van de opleiding in het Engels bijbenen? Worden we niet teveel geteisterd door verkoudheid, vermoeidheid of andere ongemakken? Trotseren we de kou? Hoe gaan de instructeurs om met de twee vreemde eenden in de bijt van het vrouwelijk geslacht? En kunnen we 18 dagen lang goed omgaan met kritiek?

Kwestie van moeten?
Is het halen van het certificaat alleen een kwestie van moeten? Nee, ik verwacht dat we na afloop met nog meer routine kunnen duiken en daar is nu eenmaal training voor nodig. Als we op 8 april terugrijden naar huis, kunnen we ons in enkele minuten klaarmaken voor een duik. We kennen (nadat we het metrische stelsel in onze hersenen hebben omgezet in het Engelse stelsel) de duiktabellen uit ons hoofd. We kunnen de nodige rekensommetjes maken, hulp verlenen, navigeren en communiceren onder water met een volgelaatsmasker. En we hebben als het goed is ook dingen afgeleerd. Zo is het bijvoorbeeld niet meer zo belangrijk om netjes te trimmen en gaan we niet meer als buddypaar duiken, maar volgen we de instructies vanaf de kant.

Zondag doe ik de rode trui aan en dan gaat de knop om. We gaan ervoor en dompelen ons onder in een spannend avontuur. Hoe slepen we ons door de moeilijke momenten en hoe vieren we de successen? De enkele minuutjes vrije tijd gaan we in Schotland benutten om van ons af te schrijven. Blijf ons volgen op (en steunen via) DuikeninBeeld!

1 reactie

  1. Hey bonnie wee lassie,
    All the best for the course and enjoy Scotland! You can do it!

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief